Pilecki jest be
71 lat temu, 25 maja 1948 r., w więzieniu mokotowskim komuniści stracili po torturach rtm. Witolda Pileckiego, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, kampanii 1939 r., oficera ZWZ-AK, więźnia Auschwitz. Prezydent Bolesław Bierut nie zgodził się na ułaskawienie. Wyrok wykonano w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej, poprzez strzał w tył głowy. Miejsce pochówku Pileckiego nigdy nie zostało ujawnione przez komunistyczne władze.
Witold Pilecki (pseud. Witold, Druh, Roman Jezierski, Tomasz Serafiński) urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu w Karelii w północnej Rosji, dokąd jego rodzina została przesiedlona w ramach represji za udział w powstaniu styczniowym. Pochodził ze szlachty herbu Leliwa. Od 1910 r. mieszkał i uczył się w Wilnie. Od roku 1914 należał do zakazanego przez władze rosyjskie harcerstwa. Maturę zdał w 1921 r.
Historia Jego życia, bohaterstwo w wojnie polsko-bolszewickiej, w kampanii wrześniowej, poświęcenie podczas okupacji i po niej. Życiorys pułkownika Pileckiego jest tak idealistyczny, że właściwie mogę go porównać tylko do biografii Karola Wojtyły, biorąc oczywiście poprawkę na różne drogi życia jakimi obaj poszli.
Kiedy posłowie uchwalili ustawę dekomunizacyjną nasi radni uznali, że są mądrzejsi i nie będą się dostosowywać do niej. Przy okazji naopowiadali bzdur, ale ludzie to lubią, więc łyknęli bezmyślnie. Rzeczywistość była daleka od obrazu przedstawianego w TVLipiński (Naciśnij, link do archiwum).
Z jakichś jedynie sobie znanych powodów, bo tłumaczenie sprzeciwu wobec zmiany nazwy ulicy przyzwyczajeniem jest delikatnie mówić naciągane, radni uparli się, że ichniejsze pojmowanie historii najnowszej jest bardziej właściwe. Moim zdaniem świadczy to albo o ignorancji historycznej na poziomie maksymalnym, albo to typowy wzór zachowań wpojony na lekcjach historii w czasach PRLu. Pisałem o tym również w styczniu tego roku (Naciśnij, link do archiwum).
