Quo Vadis piękno? Krótka rzecz o banerach.

Będąc jeszcze uczennicą liceum plastycznego na wielu zajęciach 
omawialiśmy pojęcie piękna. Jakie to ono jest ważne, jak kształtuje 
ludzkie charaktery i jak bardzo (jako przyszli artyści) przyczynimy 
się do rozwoju ludzkości. Historia sztuki była mi szczególnie bliska 
- pokazywała rozwój myśli artystycznej przez stulecia i często 
rozmyślałam o tym jak historycy opiszą naszą współczesność. 
Jako osoba z natury praktyczna postanowiłam wybrać jako kierunek 
studiów grafikę - aby móc krzewić sztukę w życiu codziennym. 
Na studiach wchłonęłam jeszcze większą dawkę wiedzy o pięknie 
aby po zaliczonym dyplomie skonfrontować się z rzeczywistością. 
Boleśnie. 
Praca w agencji reklamowej skupiała się głównie na 
sprzedaży, zadowoleniu klienta, grupach docelowych i innych 
przykrych dla wrażliwego (i jakże naiwnego) człowieka. 
Zdecydowanie nie miała nic wspólnego ze sztuką. No może 
ze sztuką wciśnięcia jak największej liczbie osób, taniego 
produktu za jak najwyższą cenę - za pomocą wizualnego przekazu
 (już dawno tęgie głowy socjotechniki zbadały co i w jakiej konfiguracji działa najlepiej)
Wystarczy rozejrzeć się po ulicach wielkich miast. Natłok 
reklam i informacji w nich zawartych jest porażający 
- nie ma najmniejszych szans aby przeciętny konsument 
dowiedział się czegokolwiek z łypiących zewsząd kolorowych 
napisów i krzykliwych obrazów. Cała ta reklama się zdewaluowała!  
Jest jej za dużo - i jest zbyt nachalna. A co najistotniejsze jest po prostu brzydka!
Jest wiele przyczyn takiego stanu rzeczy. 
Po pierwsze taniość produktów - dawniej rzeczy 
były produkowane z drogich materiałów było ich 
na rynku mało i były kosztowne - ich wygląd miał 
odzwierciedlać ich jakość. Dzisiaj jesteśmy 
zalewani tanimi produktami z Chin. Od jakości 
ważniejsza jest cena. Po drugie - "wszyscy 
lubimy melodie które już słyszeliśmy" 
- oznacza to pewne mody w projektowaniu. 
Producenci i klienci agencji reklamowych 
boją się projektów stonowanych - klasycznych 
- ciągle konkurując o bycie widocznym. 
I po trzecie edukacja! Wrażliwości na piękno 
i sztukę uczymy się przez całe życie. 
W szkołach sztuka jest na szarym końcu, 
a jako ludzie dorośli nie mamy czasu na galerie, 
teatr czy choćby literaturę. W radio lecą te same znane melodie.
 
Wydaje się, że powoli budzimy się z letargu obojętności. 
Ciągłe zaśmiecanie przestrzeni miejskiej ohydnymi banerami
 budzi coraz większy sprzeciw. Oby ulice naszych miast
 wyglądały w przyszłości jak z tego cytatu:
".piękno jest harmonią wszystkich części 
dostosowanych do siebie i będących w zgodzie 
i proporcji z tym dziełem, w którym się 
znajdują, tak że nie można nic dodać ani 
ująć, ani zmienić, żeby nie zepsuć całości"
(Leone Battista Alberti)  

Czego wszystkim nam życzę.
Agnieszka Izydorczyk